[اَ نَ بی ی] (ع ص نسبی) بیگانه. (دستور). غریب :

(اَ نَ) (ص.) ۱- بیگانه، غریب. ۲- نا - فرمان.

(اسم، صفت) [عربی: اجنبیّ] [ajnabi] ۱. بیگانه؛ غریب. ۲. اهل یک کشور دیگر. ۳. کشور بیگانه. ۴. نامحرم. ۵. [قدیمی] نامربوط؛ بی‌ارتباط.

بیگانه، خارجی غریب، غریبه، غیر ≠ آشنا، خودی

در قانون کسی که شهروندی کشوری را ندارد، نسبت به آن کشور بیگانه محسوب می‌شود.