[اُ رَ] (ع اِ) اُجْرَه. بَدَل. || مزد. مزد کار. حق القدم. دست مزد : چون روز به آخر رسید مزدور اجرت خواست. (کلیله و دمنه). || کرایه : یارش از کشتی به درآمد که پشتی کند همچنین درشتی دید... چاره جز آن ندانستند که با او بمصالحت گرایند و به اجرت کشتی مسامحت کنند. (گلستان). || قیمتی که در مقابل استفاده از منافع بر عهدهء شخص مستقر میشود. مستأجر با قبض موضوع اجاره و گذشتن مدتی که در ظرف آن استیفای منافع ممکن بود، مدیون اجرت میشود اگرچه انتفاعی هم نبرده باشد.

(اُ رَ) [ ع. اجره ] (اِ.) ۱- مزد، دستمزد. ۲- کرایه.

(اسم) [عربی: اجرة، جمعِ اُجَر] [ojrat] ۱. مزد؛ مزد کار؛ دستمزد. ۲. کرایه.

اجر، پاداش، پایمزد، حق‌العمل، حق‌القدم، دسترنج، دستمزد، کرایه، مزد

دست‌مزد، اجرت، حق‌الزحمه یا حق‌السعی بر اساس قانون کار جمهوری اسلامی ایران، به مبلغی گفته می‌شود که در ازای کار یا خدمات ارائه شده توسط یک شخص به او پرداخت می‌شود. دستمزدها شامل پاداش‌ها، حق کمیسیون، دست‌مزد دوره تعطیلات، دست‌مزد قانونی دوره بیماری، دستمزد قانونی دوره زایمان، و پرداختی دوره بیکارسازی کمک هزینه مسکن، کمک هزینه عائله‌مندی، هزینه خواربار و هزینهٔ آمد و رفت، مزایای غیرنقدی، پاداش افزایش تولید، سود سالانه و همچنین هرگونه پرداخت دیگری که توسط کارفرما به کارکنانش پرداخت می‌شود.