[اِتْ] (ع مص) هلاک کردن. (تاج المصادر بیهقی): اتواه الله؛ هلاک گرداناد او را خدای. (منتهی الارب).

[اَتْ] (ع ص، اِ) جِ تَوّ، بمعنی تنها، طاق. || رسن یک تاه تافته. (منتهی الارب).

[اِتْ تِ] (ع مص) پناه گرفتن بجائی. || جای گرفتن: اتویت منزلی و الیه بالابدال والادغام و ایتویت علی التصحیح؛ پناه و جای گرفتم به آن. (منتهی الارب).