[اَ / ـَتْ] (ضمیر) ادات خطاب است که به آخر کلمه پیوندد. تو :

[اَت ت] (ع مص) غلبه کردن بحُجَّت. (تاج المصادر بیهقی). غالب شدن بحُجّت بر. || شکستن سر کسی. شکستن چنانکه سر را.

( اَ) (ضم متصل.) ضمیر متصل دوم شخص مفرد، مفعولی و اضافی در آخر کلمه: گفتمت (تو را گفتم)، کتابت: کتاب تو.

(ضمیر) [[]at] = ت۳ Δ در کلماتی که به «ها»ی بیان حرکت ختم نمی‌شود همزه را حذف می‌کنند و حرکت آن به حرف آخر کلمه ملحق می‌گردد: دوستت، ساغرت، غلامت.