[اَ بَ] (ع ص نسبی) منسوب به اب. پدری. || (از ع، اِ) عامیان فارسی زبان این صورت را بغلط بمعنی پدر استعمال کنند و ابوی من، ابوی او، ابوی تو گویند.

[اَ بَ وا] (اِخ) نام کوهی بشام.

[اُبْ بَ] (اِخ) نام دو قریه براه بصره بمکّه منسوب به طسم و جدیس.

[اَ بَ وا] (اِخ) نام موضعی است. (منتهی الارب).

[اَ بَ] (اِخ) نام موضعی است. (منتهی الارب).

(اَ بَ) [ ع. ] (ص نسب.) ۱- پدری. ۲- (عا.) پدر.

(اسم) [مٲخوذ از عربی] [abavi] پدر: ابوی من، ابوی شما.

(صفت نسبی، منسوب به اَب) [عربی: ابویّ] [قدیمی] [abavi] پدرانه.

اب، بابا، پدر، والد ≠ والده

پِدَر، بابا، پاپا یا گاهی دادا یکی از نسبت‌های خانوادگی است و به والد طبیعی یا اجتماعی مذکر گفته می‌شود و از دید زیست‌شناختی، اجتماعی، فرهنگی، و مذهبی می‌تواند تعریف‌های گوناگونی داشته باشد.