[اَ رَ] (اِخ) آواران. مردم آوار. قومی از اورال و آلتائی که مدت سه قرن در اروپا قتل و غارت کردند.

[اِ رَ] (ع مص) رجوع به اِبارت شود.

(اِ یا اَ رِ) [ ع. اباره ] ۱- (مص م.) مایه خرمابن نر را به خرمابن ماده رساند ن. ۲- هلاک کردن. ۳- (اِمص.) اصلاح کشت و زرع.