(اِ حَ) [ ع - فا. ] (ص نسب.) اباحی ؛ ملحدی که همه چیز را مباح شمارد و انجام محرمات را جایز می‌داند.

(صفت نسبی، منسوب به اباحت) [عربی. فارسی] [ebāhati] کسی که هر چیز و هر کاری را مباح می‌داند و ارتکاب هر گناهی را جایز می‌شمارد.