در اصطلاح حقوقی به ارتکاب عملی ناشایست یا یکی از گناهان بزرک و اصرار به کرار گناهان کوچک و یا ترک مروت فسق میگویند و مرتکب را فاسق میگویند.

فسق در فقه و حقوق اسلامی عبارت است از ارتکاب به یکی از گناهان کبیره یا اصرار بر گناهان کوچک یا ترک مروت توسط شخص، که موجب به‌وجود آمدن صفت فسق در وی می‌شود و به آن شخص فاسق می‌گویند. ماده ۲ قانون استخدام کشوری ایران، یکی از شروط ورود به خدمت در ادارات دولتی را عدم تجاهر به فسق عنوان می‌کند.