اعتراض در لغت به معنای منع کردن عیب گرفتن،جلوی کسی یا چیزی را گرفتن است و در فقه به عنوان اظهار نارضایتی و مخالفت کردن عنوان شده است.

اعتراض، مخالفت نسبت به یک ایده یا عمل، معمولاً سیاسی است. اعتراضات می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از بیانیه‌های فردی گرفته تا تظاهرات گسترده، معترضین ممکن است اعتراضی را به عنوان روشی برای اثرگذاری بر افکار عمومی یا سیاست‌های دولت ترتیب دهند، یا ممکن است اقدام مستقیمی در تلاش برای ایجاد تغییرات دلخواه خود انجام دهند. در جایی که اعتراضات به شکل مسالمت آمیز برای دستیابی به یک هدف خاص، باشد؛ آنها فراتر از اعتراض هستند و ممکن است به عنوان موارد مقاومت مدنی یا مقاومت بدون خشونت توصیف شوند.