[اِ] (ع مص) رفتن کم از پویه، یعنی کم از خَبَب. || شتابانیدن کسی را. بشتابانیدن. (زوزنی). || اِحفاد بعیر؛ راندن شتر را برفتار حَفَدان، یعنی برفتار کم از پویه. || بخدمت شتافتن. بشتافتن نزدیک کسی. (تاج المصادر). || بکینه آوردن کسی را. بخشم آوردن. (تاج المصادر).

[اَ] (ع اِ) جِ حافِد و حَفَد. دختران. || فرزندزادگان. نبیرگان. نبسه گان اولاد : راه اولاد و احفاد او بازدادند تا بتعهد او قیام می نمودند. (ترجمهء تاریخ یمینی). تیر چرخی... بیک پسر جغتای رسید که محبوب ترین احفاد چنگیز بود. (جهانگشای جوینی). || یاران. خادمان.