فرهنگ عمید

استتباع

(اسم مصدر) [عربی] [estetbā] ۱. (ادبی) در بدیع، آوردن صفتی از کسی در ضمن صفت دیگر، مانندِ این شعر: آن کند تیغ تو به جان عدو / که کند جود تو به کان گهر (رشیدالدین وطواط). ۲. (ادبی) = ذم ⟨ ذمِ موجه ۳. [قدیمی] پیروی کردن.