(اسم) [معرب، مٲخوذ از پهلوی: stawrak] ‹ستبرق، استبرک› [estabraq] ۱. (زیستشناسی) گیاهی شیرهدار با برگهای پَهن و گلهای صورتی و سفید خوشهای و معطر. ۲. [قدیمی] پارچهای که با ابریشم و زر بافته میشد؛ دیبا: ♦ صحرا گویی که خورنق شده است / بستان همرنگ ستبرق شده است (منوچهری: ۱۶۲).