(حرف اضافه) [پهلوی: apāk] [قدیمی] [abā] = با۱: ♦ ابا هرکه پیمان کنم بشکنم / بَرو بیخ رادی به خاک افکنم (فردوسی: ۸/۲۳۶ حاشیه)، ♦ ابا برق و با جستن صاعقه / ابا غلغل رعد در کوهسار (رودکی: ۵۰۱).

(اسم) ‹اوا› [قدیمی] [abā] = با۲: ♦ هر ابایی که درخورد به بساط / وآورد درخورنده رنگ نشاط (نظامی۴: ۶۳۰)، ♦ زآن طبخ‌ها که دیگ سلامت همی‌پزد / خوش‌خوارتر ز فقر ابایی نیافتم (خاقانی: ۷۸۴).

(اسم) [عربی] [abā] پدر.

(اسم مصدر) [عربی: اباء] [ebā] خودداری کردن از انجام کاری؛ سر باز زدن؛ سرپیچی؛ امتناع.