[اَ فَ دَ] (مص) اندوختن. کسب کردن. (صحاح الفرس). جمع کردن. ذخیره کردن. گرد کردن. الفاختن. الفختن. الفخدن. الفیدن. الفنجیدن. ماضی الفغدن از خود آن و امر و نهی و مضارع آن از الفنجیدن می آید مانند الفغدم، بیلفنج. رجوع به الفاختن شود :

(اَ فَ دَ) (مص م.) اندوختن، جمع کردن.

(مصدر متعدی) [قدیمی] [alfaqdan] ۱. = الفختن: ♦ چو کاهلان همه خوردی و چیز نلفغدی / کنون بباید بی‌توشه رفتن ای منبل (ناصرخسرو: ۱۹۳). ۲. کسب کردن.