[اِ رَ] (ع اِ) اِزار. چادر. || مئزر. شلوار و مثل آن. (مؤید الفضلاء).

[اِ رَ / رِ] (اِ)(1) اِزار. ایزار. ایزاره. هزاره. آن قسمت از دیوار اطاق و یا ایوان که از کف طاقچه تا روی زمین بود.

[اِ رَ] (ع مص) بزیارت برانگیختن کس را. (منتهی الارب). بر زیارت داشتن. (تاج المصادر بیهقی). بزیارت بردن. (مؤید الفضلاء). || بزیارت شدن.

(اِ رِ) (اِ.) آن قسمت از دیوار اطاق یا ایوان که از کف طاقچه تا روی زمین باشد.

(اسم) ‹ازار› [ezāre] پایین دیوار که از قسمت‌های دیگر متمایز است و آن را با سنگ، آجر، کاشی، یا موزاییک نماسازی می‌کنند.

اِزارِه بخش سنگی از دیوار اتاق یا ایوان است که از کف طاقچه تا روی زمین باشد.