(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ ارتباط. ۱- اطلاعات و پیام‌های مبادله شده. ۲- مجموعه عمل‌ها و وسیله‌هایی که ارتباط را برقرار می‌کنند. ۳- طریقه یا نظام برقراری ارتباط.

ارتباط فرایند انتقال پیام از فرستنده به گیرنده به شرط همسان بودن معانی بین آن‌هاست. معنا در علم ارتباط شامل مفاهیم ذهنی و احساسات می‌شود. ارتباطات فرآیندی است که در آن معنا بین موجودات زنده تعریف و به اشتراک گذاشته می‌شود که بسیاری بر این باورند که ریشه آن از یونان نشأت می‌گیرد. ارتباط به یک فرستنده، پیام، رسانه و گیرنده نیاز دارد. هرچند که گیرنده نیازی به حضور ندارد یا از منظور فرستنده برای برقراری ارتباط در زمان ارتباط آگاه باشد؛ بنابراین ارتباطات می‌تواند در سراسر مسافت‌های گسترده زمانی و مکانی رخ دهد. ارتباطات نیازمند آن است که بخش‌های ارتباط، ناحیه‌ای از مشترکات ارتباطی را به اشتراک بگذارند.