فرهنگ دهخدا

اربعاواء

[اُ بُ] (ع ص) بیت اربعاواء؛ خانهء یک ستون و دوستون و سه ستون و چهارستون. (منتهی الارب). بیت اربعاواء، علی افعلاواء (بالضم والمد)؛ ای علی عمودین و ثلاثه و أربعه و واحده. قال والبیوت علی طریقتین و ثلاث و اربع و طریقه واحده فما کان علی طریقه واحده فهو خباء و مازاد علی طریقه واحده فهو بیت و الطریقه العمود الواحد و کل عمود طریقه و ماکان بین عمودین فهو متن و حکی ثعلب بنی بیته علی الاربعاء و علی الاربعاوی و لم یأت علی هذا المثال غیره اذا بناه علی اربعه اعمده. (تاج العروس).