[اُ دَ] (ع ص، اِ) جِ ادیب. ادب دارندگان. ادب دهندگان. (غیاث اللغات) :اکناف و الطاف ایشان مقصد غرباء و ادباء اطراف شده. (ترجمهء تاریخ یمینی ص275).

[اِ] (ع مص) اِدباءِ عَرْفَج؛ بسیار برگ آوردن شوره گیاه، چنانکه ملخ مانند گردد. (منتهی الارب).

(اُ دَ) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ ادیب ؛ مردمان دارای ادب و فرهنگ.