[اِ قَ] (ع مص) اتاقهء قوس؛ سخت کشیدن کمان را.

[اُ قَ / قِ] (ترکی، اِ) بمعنی کلغی که از پرهای بعض مرغان سازند و این لفظ ترکی است و با فعل زدن و افتادن و داشتن صرف شود :

(اُ قِ یا قَ) [ تر. آتاغه ] (اِ.) تاجی که از پرهای بعض مرغان سازند. این کلمه با فعل زدن و افتادن و داشتن صرف شود.

(اسم) [ترکی] ‹اتاغه› [قدیمی] [otāqe] کاکلی که از پرهای بعضی پرندگان بر کلاه می‌زدند: ♦ اتاقه زد به کله‌گوشه‌ام دمیدن مهر / که ای خراج‌ستان یکه‌شاعر آفاق (؟: لغت‌نامه: اتاقه).