فرهنگ دهخدا

ابزاردان

[اَ] (اِ مرکب) خورجین یا توبره ای که آلات کار بنا یا نجار و مانند آن در آنست. || ظرفی که بهارات و دیگ افزارها در آن نگاه دارند.