[اَ] (حرف اضافه) (مخفف اباک) با. وا. فا. مع. وَ. همراهِ. بمعیتِ :

[اَ / اِ] (اِ) آش. (رشید وطواط). نانخورش. با. وا :

[اَبْ با] (اِخ) نام چاهی از بنی قریظه. و اُنا به تخفیف نون نیز آمده است . || نهر ابا، میان کوفه و قصر ابن هبیره منسوب به ابابن صامغان از ملوک نبط. || نهری بزرگ در بطیحه.

[اَ] (اِ) سنبل الطیب. (تحفهء حکیم مؤمن). رجوع به اَب شود.

[اَ] (ع اِ) اَب در حالت نصبی.

( اَ) [ په. ] (حر اض.) با، همراه.

( ~.) [ ع. ] (اِ.) پدر.

(اَ یا اِ) [ په. ] (اِ.) = وا: آش. به حذف همزه نیز خوانده می‌شود مانند: جوجه با، شوربا.

(اِ) [ ع. ] ۱- (مص ل.) سرباز زدن، سر - پیچیدن. ۲- خودداری کردن. ۳- (اِمص.) سرکشی، نافرمانی. ۴- نخوت، تکبر.

(حرف اضافه) [پهلوی: apāk] [قدیمی] [abā] = با۱: ♦ ابا هرکه پیمان کنم بشکنم / بَرو بیخ رادی به خاک افکنم (فردوسی: ۸/۲۳۶ حاشیه)، ♦ ابا برق و با جستن صاعقه / ابا غلغل رعد در کوهسار (رودکی: ۵۰۱).

(اسم) ‹اوا› [قدیمی] [abā] = با۲: ♦ هر ابایی که درخورد به بساط / وآورد درخورنده رنگ نشاط (نظامی۴: ۶۳۰)، ♦ زآن طبخ‌ها که دیگ سلامت همی‌پزد / خوش‌خوارتر ز فقر ابایی نیافتم (خاقانی: ۷۸۴).

(اسم) [عربی] [abā] پدر.

(اسم مصدر) [عربی: اباء] [ebā] خودداری کردن از انجام کاری؛ سر باز زدن؛ سرپیچی؛ امتناع.

امتناع، انکار، حاشا احتراز، خودداری

پِدَر، بابا، پاپا یا گاهی دادا یکی از نسبت‌های خانوادگی است و به والد طبیعی یا اجتماعی مذکر گفته می‌شود و از دید زیست‌شناختی، اجتماعی، فرهنگی، و مذهبی می‌تواند تعریف‌های گوناگونی داشته باشد.