(اسم) [فرانسوی: épiglotte] (زیست‌شناسی) [epig[e]lot] عضوی غضروفی در حلق که هنگام فروبردن غذا حنجره را می‌پوشاند و مانع ورود غذا به نای می‌شود.

اپی‌گلوت یا برچاکنای دریچه ای برگی شکل در گلو است که از ورود غذا و آب به نای و ریه ها جلوگیری می کند. این دریچه در طول تنفس باز می ماند و به هوا اجازه ورود به حنجره را می دهد. در حین بلع، برای جلوگیری از آسپیراسیون ریوی در نتیجه ورود غذا، بسته می شود. اپی‌گلوت سبب به مایعات یا غذای بلعیده شده کمک می کند که در امتداد مری به سمت معده حرکت کنند.