[اِ کَمْ] (اِ)(1) (در خوار) نام درختچه ایست فاقد برگ و در اطراف کویر و نقاط خشک و شوره زار روید. اسکنبول. اسکمبول. اسکمیل. بُتو. رِسو. فُغ. و از آن دو گونه در ایران دیده شده است(2).

(اسم) ‹اسکمبیل، اسکمبول، اسکنبول، اسکبیل› (زیست‌شناسی) [eskambil] گیاهی خودرو از خانوادۀ ریواس با ساقۀ بندبند، که در کویر و شوره‌زار می‌روید.

اسکنبیل نام یک گونه از سرده اسکنبیل است.