[اَ سَ] (ع اِمص) اندوه سخت. (غیاث). بسیاری حزن : فلعلک باخع نفسک علی آثارهم ان لم یؤمنوا بهذا الحدیث اسفاً. (قرآن 18/6)؛ پس بسا باشد هلاک کننده باشی خود را بر اثر آنها اگر نگرویدند به این سخن از اندوه. (تفسیر ابوالفتوح چ 1 ج3 ص397).
[اَ سَ] (ع مص) اندوهگین گردیدن بر. اندهگن شدن. (زوزنی). || دریغ خوردن. تأسف. بر گذشته حسرت آوردن. || خشم گرفتن. (زوزنی). خشم گرفتن بر.
[اَ سِ] (ع ص) خشمگن. خشمگین. غضبناک. || غمگین. ج، اَسفون. (مهذب الاسماء).
[اَ سَ] (اِ) نامی است که در مازندران به درخت لِور دهند. رجوع به لِور شود.
[اَ / ـَسْ] (پسوند) ـَسْف. مزید مؤخر بعض امکنه: کرسف. جوسف.
[اَ سَ] (اِخ) دهی در نهروان. (منتهی الارب). قریه ای از نواحی نهروان از اعمال بغداد قرب اسکاف. (معجم البلدان).
(اَ سَ) [ ع. ] ۱- (مص ل.) اندوهگین شدن. ۲- حسرت خوردن. ۳- (اِ.) اندوه شدید. ۴- افسوس، پشیمانی.
(اسم مصدر) [عربی] [asaf] = افسوس
افسوس، اندوه، پشیمانی، تاسف، حسرت، دریغ
پشيماني , افسوس , تاسف , افسوس خوردن , حسرت بردن , نادم شدن , تاثر