(اسم مصدر) [عربی: استثناء] [estesnā] ۱. جدا کردن کسی از حکم عمومی: استثنای بازنشستگان از حق بیمه مورد مخالفت قرار گرفت. ۲. (ادبی) در دستور زبان، خارج کردن چیزی یا کسی از یک حکم عمومی؛ بیرون کردن چیزی از حکم ماقبل با گفتن کلماتی مانندِ الا، جز، و مگر. ۳. (صفت) آنچه بیرون از حکم کلی قرار گرفته؛ استثناشده. ۴. (صفت) ممتاز؛ برتر: او بین همکلاسی‌هایش یک استثنا بود. ۵. [قدیمی] گفتنِ «إن‌شاءالله» در سخن.

مستثنا، جدا