[اِ تِتْ] (ع مص) پس روی کردن خواستن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). || استتباع؛ هو المدح بشی ء علی وجه یستتبع المدح بشی ء آخر. (تعریفات جرجانی). استتباع؛ هو مصدر من باب الاستفعال و هو عند اهل البدیع من المحسنات المعنویه. و یسمّی بالمدح الموجه ایضاً. کما فی مجمع الصنایع و هو المدح بشی ء علی وجه یستتبع المدح بشی ء آخر، کقول ابی الطیب، شعر:

(اِ ت ِ تú) [ ع. ] (مص م.)به پیروی دعوت کردن.

(اسم مصدر) [عربی] [estetbā] ۱. (ادبی) در بدیع، آوردن صفتی از کسی در ضمن صفت دیگر، مانندِ این شعر: آن کند تیغ تو به جان عدو / که کند جود تو به کان گهر (رشیدالدین وطواط). ۲. (ادبی) = ذم ⟨ ذمِ موجه ۳. [قدیمی] پیروی کردن.