[اِ تِ] (ع مص) دور شدن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). || دوری جستن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (غیاث). دوری خواستن. (زوزنی). || دور دانستن. دور شمردن. (زوزنی). گمان نبردن: استبعد الشی ء؛ بعید شمرد آن چیز را. (از منتهی الارب). از این تقریر استبعاد تمام مینمودند. (جهانگشای جوینی).

(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) بعید دانستن، دور از قبول.

(اسم مصدر) [عربی] [قدیمی] [estebād] ۱. بعید شمردن؛ بعید دانستن؛ دور شمردن. ۲. دوری کردن؛ دور شدن؛ دوری.

كنار نهادن , دور كردن , بعيد دانستن