[اَ ذا] (ع مص، اِمص) رنجش. ستوهی. (دستوراللغه). آزار. رنج. (مهذب الاسماء). چیزیکه آزار دهد. (آنندراج). مکروه. (مهذب الاسماء). آزرده شدن. رنجه شدن. (آنندراج). رنجور شدن. (زوزنی):
[اَ] (ع ص) اَذٍ. آنکه بالطبع قرار نگیرد در جائی بی آنکه او را دردی یا مرضی باشد. (منتهی الارب). حیوانی که بیک جا قرار نگیرد از شوخی: بعیرٌ اَذٍ. مؤنث: اَذیه: ناقهٌ اذیه. (منتهی الارب).
[اَ ذی ی / اَ] (ع ص) مرد بسیار رنجنده. مرد بسیار متأذی شونده. (آنندراج). || مرد بسیار رنجاننده. بسیار ایذارساننده. (آنندراج).
(اَ ذا) [ ع. ] ۱- (اِ.) آزار، رنج. ۲- خس و خاشاک. ۳- (اِمص.) رنجش. ۴- رنجه کردن، رنجیدن. ۵- پلیدی.
(اَ یّ) [ ع. ] (ص.) ۱- مرد بسیار رنجیده، مرد بسیار متأذی شونده. ۲- مرد بسیار رنجاننده، بسیار آزار رساننده.
(اسم مصدر) [عربی] ‹اذا› [قدیمی] [azā] ۱. رنجش. ۲. رنج و آزار.