[اِ] (از ع، اِمص، ص) (بیاء مجهول و گاه برای رعایت قافیه بیای معروف نیز خوانند). (غیاث). ممال ادبار، بمعنی منحوس، نحوست، بدبختی و غیره. رجوع به ادبار شود :

( اِ) [ ع. ] ۱- (اِمص.) نحوست، بدبختی. ۲- (ص.) منحوس، بدبخت.

(اسم مصدر) [مٲخوذ از عربی، مُمالِ اِدبار] [قدیمی] [edbir] نحوست؛ بدبختی؛ بخت‌برگشتگی: ♦ در جهان چندان که گویی بی‌شمار / نیستی و محنت و ادبیر هست (انوری: ۵۶۱).