فرهنگ دهخدا

اخترشناس

[اَ تَ شِ] (نف مرکب)ستاره شمر. اخترشمر. منجم. (مؤید الفضلاء). نجوم دان. (برهان قاطع) :

فرهنگ عمید

اخترشناس

(اسم، صفت فاعلی) (نجوم) [قدیمی] [axtaršenās] ستاره‌شناس؛ منجم؛ اخترشمار؛ اخترشمر؛ اخترمار: ♦ سماع ناهید آخر ز مردمان که شنید؟ / که خواند او را اخترشناس خنیاگر؟ (مسعودسعد: ۱۵۰).

احکامی، اخترشمار، اختری، رصدبند، رصدنشین، ستاره‌شناس، منجم، نجومی

اَخترشناس، ستاره‌شناس یا مُنَجّمْ، دانشمندی است که روی اجرام آسمانی مانند ستارگان، سیارات و کهکشان‌ها مطالعه می‌کند. ستاره شناسی و یا اختر شناسی،در گروه علومی قرار دارد که با تحقیق،توضیح و مشاهده ی وقایعی که خارج از زمین و جو آن رخ می دهد درگیر است. این علم منشأ پیدایش و خواص فیزیکی و شیمیایی اشیایی که قابل در آسمان بوده و همینطور فرایند های منتجه از آنها را مطالعه می‌کند. اخترشناسان کنونی معمولاً تا مقطع پسادکترا در رشتهٔ فیزیک یا اخترشناسی ادامه تحصیل می‌دهند و سپس در مراکز تحقیقاتی یا دانشگاه‌ها استخدام می‌شوند.

واژه های نزدیک