[اَ] (اِ) حصار. (فرهنگ اسدی). حصار و قلعه و جای محکم. (برهان) :

(اَ) (اِ.) حصار، قلعه و دژ.

(اسم) ‹انباخون› [قدیمی] [abnāxun] قلعه؛ حصار؛ دژ: ♦ ز سوی هند گشادی هزار شهرستان / ز سوی سند گرفتی هزار ابناخون (بهرامی: شاعران بی‌دیوان: ۴۱۰ حاشیه).